Արտասովոր գրքեր: Թարգմանություն

1. Աշխարհի ամենամեծ գիրքը` <<Ծովային օրենքների ժողովածու>> գիրքն է, որն այժմ գտնվում է Ամստերդամի Հոլանդական  թանգարաններից մեկում: Գրքի բարձրությունը բարձր է միջին տարիքի մարդու հասակից, լայնությունը` 1մետր է, իսկ հաստությունը մոտավորապես կես մետր:

2. Աշխարհի ամենածանր գիրքը համարվում է աշխարհագրական ատլասը, որն այժմ պահպանվում է Լոնդոնի Բրիտանական թանգարանում: Ատլասի բարձրությունը 1 մետրից ավել է և կշռում է 320 կիլոգրամ: 
 

3. Աշխարհի ամենաարտասովոր գրքերից մեկը, դա  Դանթեի <<Աստվածային կատակերգություն>>-ն է, գրված բենեդիկտական վանական` Գաբրիել Չելանիյի կողմից, 80-60սմ. թղթի թերթիկի վրա: Բոլոր 14.000 բանաստեղծությունները հնարավոր է անզեն աչքով հեշտորեն կարդալ: Իսկ եթե թղթին նայել որոշակի հեռավորությունից, ապա կտեսնեք Իտալիայի գունավոր քարտեզը: Այս աշխատանքի վրա, Չելանին ծախսել է 4 տարի: 

4. Իտալացի Ռիո Կոզելլին,կազմում էր աշխարհի ամենաձանձրալի գրքերի հավաքածուն: Այնտեղ ընդգրկված էր մոտավորապես 10.000 աշխատություն: Մի իտալացի պոետ-անհաջողակ, իմանալով, որ իր բոլոր աշխատանքները կան այդ ցուցակում, ինքնասպանության փորձ կատարեց:

5. Աշխարհի ամենաթանկարժեք գիրքը, մեր օրերում, համարվում է Ժոզեֆ Ֆորեյի հրատարակած <<Հայտնություն>>գիրքը: Այս գիրքը գնահատվել է 100 միլիոն հին ֆրանկով: Գիրքը գտնվում է Փարիզի Ժամանակակից պատմական թանգարանում: 

6. Աշխարհի տասներկու ամենափոքր գրքերը տեղավորվում են մեկ ճաշի գդալի մեջ: Նրանց մեջ կան` փոքր հրատարակություններ, անգլերեն լեզվի բառարան 12` հազար բառերով, և Ֆրանսիայի սահմանադրությունը: 

Jermajur

The pool is located on the bank of Tartar River, not far from Karvachar City (about 20km). 

Natural warm water which comes from underground. Its temperature is 60 °C independently from the seasons of the year. The water stream runs up to 7m.

The mineral water has healing property. You can bathe in the pool which is built around the natural fountain.

The road to Djermadjur is also worth seeing. It spreads across rocky mountains and forests, along Tartar River bank.

Christmas in Haiti

In Haiti, at the beginning of December, people start looking for Christmas Trees. They might cut pine branches or go to the market and get trees brought from the mountains. The trees are decorated with bright ornaments. Churches and other organisations also have trees on display. Artificial tress are also more common as they last longer! People also fix and redecorate their homes ready for Christmas. On Christmas Eve, children place their newly cleaned shoes, filled with straw under the tree on the porch. They hope that Santa will remove the straw and put presents in and around the shoes!

Often, lots of houses in neighborhoods are open with all lights on until about 3.00am! Children are normally allowed to go out and often the parents don't know were they are in the early morning - the older children are expected to look after the younger ones!

Some people go to a Midnight Mass church service, or you might go out carol singing. After the Mass, people come home and eat the main meal called 'reveillon' (it's a French term meaning 'to wake up' and is what the main meal is also called in France). The meal normally starts in the early hours of christmas morning and lasts until the dawn!

Christmas Day is much quieter with people sleeping off the celebrations of the night before! However, there will be more eating and playing with the toys from Tonton Nwèl.

Yeghishe Charenc

    Yeghishe Charenc was born in Kars, in 1897. His family came from Persia to Armenia. He first attended an Armenian elementary school, but later transferred to a Russian technical secondary school in Kars from 1908 to 1912. He spent much of his time in reading. In 1912, he had his first poem published in the Armenian periodical Patani (Tiflis).   He is recognized as "the main poet of the 20th century" in Armenia.Later the horrors of the war and genocide had scarred Charents and he became a fervent supporter of the Bolsheviks, seeing them as the one true hope to saving Armenia. His first wife was Arpenik Ter-Astvadzatryan, who died in 1927. In 1931 Charents married to Izabella Kodabashyan. They had two daughters, Arpenik and Anahit.Excepting few poems in journals, Charents could publish nothing after 1934. A victim of Stalinism, he was charged for "counterrevolutionary and nationalist activity" and imprisoned during the 1937 Great Purge. He died in prison hospital. All his books were also banned. Charent's younger friend, Regina Ghazaryan buried and saved many manuscripts of the Armenian poet. Charents was rehabilitated in 1954 after Stalin's death.

My opinion

I like Yeghishe. He has great works of course,but he doesn’t touch my heart as I don’t like speaking about my country. More I like poems about love, which are more romantic. Of course I like my country but I would never write about it… 

Պարույր Սևակ

Միջօրեի արևն է բացել վարսերն իր արձակ,

Ու գըգվում է, փարվում ինձ իր ոսկեգույն վարսերով,

Հոգիս լցնում զմայլանքով, սիրտս – պայծառ, վառ սիրով…

Ու փոթորկում է իմ հոգին ու սավառնում թևարձակ:

Ջահել սիրտս խոր ու անափ սիրով հարբած, երազում

Ցնծում, բերկրում, ծիծաղում է, ծեծում դարպասը հոգուս.

Հորդում է սերը – անապակ իմ աչքերից անբիծ, կույս,

 Կախվում դաժան թարթիչներիս կախաղանից բազմասյուն:

Ու ցանկանում եմ ես հալվել, դառնալ հեղուկ և օծել

Սիրուս աղբյուր արեգակի վարսերը հուր, ոսկեգույն,

Որ ամուրի նետերի պես նրանք բյուր սրտեր խոցեն…

 Իմ ցանկության առհավատչյան – հալված կաթիլն իմ հոգու

 Բազմապատկվում է հևիհև, ակնթարթ առ ակնթարթ.

 -Միջօրեի արևի տակ չէ՞ որ քրտնել եմ ես ա՛րդ…

Բանաստեղծությունը ընտրել եմ Պարույր Սևակի <<Մուտք>> շարքից:

Այն տիպիկ Սևակի ոճով է գրված: Նա ինչպես միշտ մեծարում է բնությունը, գեղեցկությունը: Նա սիրում է հետաքրքիր համեմատություններ անել, ցույց տալու համար իր հոգու սերը դեպի բնությունը և ազատությունը: Այստեղ հստակ կարելի  է տեսնել ազատության տենչը, և խոսքը հատկապես հոգու ազատության մասին է, քանի որ իրական ազատություն հնարավոր չէ ստանա: Մարդիկ կախվածություն ունեն իրարից այսպես թե այնպես…. Իր այս բանաստեղծության բովանդակությունը մեզ հուշում է, որ նա սիրում է, կամ սիրահարված է, համենային դեպս այն գրելու ընթացքում: Բայց գլծավորն այն է, որ նա մեծարում է այդ զգացմունքը` սերը, քանի որ իր համար այն շատ մաքուր է և անարատ, չնայած նրան, որ ինչքան վեհ է այնքան էլ երբեմն դաժան: